Ποιος θα μας σωσει απο τους σωτηρες;

Όλα δείχνουν πως η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει πίσω με την υποχρεωτική στείρωση όλων των ζώων. Θα επανέλθει βέβαια, εκτιμώ σε δυο με τρια χρόνια – άλλωστε ακριβώς το ίδιο ν/σ για υποχρεωτική στείρωση είχε προσπαθήσει να περάσει και η κυβέρνηση του σύριζα, το 2019, λίγο πριν τις εκλογές και είναι και το μόνο νομοσχέδιο της παρούσας κυβέρνησης που δείχνει να το στηρίζει ολόψυχα, μέσω διαφόρων εμετικών άρθρων, τόσο στην αυγή, όσο και στην εφσυν. Έχει ήδη πέσει πολύ χρήμα για την αγορά δικαιωμάτων συγκεκριμένων φυλών σκύλων – ίσως το ίδιο να έχει γίνει και για ράτσες γατιών, αν και είναι βέβαιο πως οι πατέντες οι οποίες σύντομα θα καλύπτουν όλα τα ζώα συντροφιάς, αφορούν για την ώρα πρωτίστως σκύλους. Άλλωστε η σύγχρονη τάση του να μη ζει τίποτε χωρίς να παράγεται κέρδος, έχει υπερβολικά μεγάλη ορμή για να μην προσπαθήσει να εγκατασταθεί ως άμεσο και δυστοπικό μέλλον.

Αυτοκολλητα εναντια στη στειρωση

Τυπώνονται σε σπιτικό πριντερ ή σε φωτοτυπείο, σε απλή αυτοκόλλητη Α4. Εχουν σημεία κοπής για κόψιμο στο χέρι ή για μαχαίρι φωτοτυπείου. Κατεβάστε τα σε pdf.

Στείλτε και τις δικές σας ιδέες.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΣΤΕΙΡΩΣΗ

Το νέο νομοσχέδιο για τα ζώα, με τον οργουελλικής έμπνευσης τίτλο, “Νέο Πλαίσιο για την Ευζωϊα των Ζώων συντροφιάς» προβλέπει την υποχρεωτική στείρωση όλων των ζώων συντροφιάς, αδέσποτων ή μη. Όσοι συμβιώνουν με ένα ζώο υποχρεούνται, πέρα από το να του τοποθετήσουν τσιπ ταυτότητας, να το στειρώσουν, με πρόστιμο για τη μη συμμόρφωσή τους 1.000 ευρώ, που θα επαναλαμβάνεται μέχρις ότου στειρωθεί το ζώο. Για να το αφήσουν να γεννήσει μια φορά πριν τη στειρωσή του, θα πρέπει να ακολουθήσουν μια περίπλοκη και δυσνόητη διαδικασία εύρεσης “ανάδοχων”, που θα δηλώσουν προκαταβολικά την ανάληψη ευθύνης για τα νεογέννητα. Οι αγγελίες “χαρίζονται κουταβάκια” κτλ γίνονται παράνομες.

Παράλληλα, ενδυναμώνεται και πριμοδοτείται η ήδη τεράστια εκστρατεία αφανισμού των ελεύθερων ζώων πόλης, μέσω της σύλληψης και της στειρωσής τους – ο δηλωμένος στόχος είναι ένα εκατομμύριο στειρώσεις το χρόνο. Η εκστρατεία αυτή έχει ήδη αποδώσει καρπούς τουλάχιστον στις πόλεις: τα σκυλιά έχουν σχεδόν αφανιστεί, ενώ όλο και περισσότερα ελεύθερα γατιά είναι πλέον στειρωμένα. Συμβιώνουμε ίσως με την τελευταία γενιά των ελεύθερων γατιών και σκυλιών της πόλης – σε λίγα χρόνια η μόνη ζωή στους δρόμους, πλην των ανθρώπων, θα αποτελείται από ποντίκια και κατσαρίδες.

Με τον Thoreau, όχι με τον McKibben

Μια προσπάθεια σύνοψης μερικών κριτικών σκέψεων σχετικά με το οικολογικό κίνημα και τα αιτηματά του. Οι περισσότερες έχουν εκφραστεί αναλυτικότερα σε προηγούμενα κείμενα του μπλογκ, αλλά και στην παρέμβαση της συνέλευσης για την υπεράσπιση των βουνών, στη 2η συνάντηση για την ενέργεια. (https://drive.google.com/file/d/1RsfubVuDBP5AFRDSBPOtvH3bx9u_evV8/view)

ΜΙΑ ΠΡΩΙΜΗ ΝΕΚΡΟΛΟΓΙΑ

(Ή πως ο οχετός των ημερών, μας αναγκάζει να τιμήσουμε τη μνήμη του νεκρού μας νωρίτερα)

Σε λίγες μέρες (5 νοέμβρη) θα έχουμε την επέτειο του θανάτου του jean mark reiser. Απο μια άποψη, ήταν τυχερός που πέθανε το μακρυνό 1983 και δεν έζησε να δει τη γαλλική κυβέρνηση, την κυβέρνηση που κάποτε, με προεδρικό διάταγμα, απαγόρεψε την κυκλοφορία του hara-kiri, να κοσμεί τα δημόσια κτιριά της με τα γνωστά αντιμουσουλμανικά σκίτσα του σαρλί εμπντό. Είχε την τύχη να μη δει μια ολόκληρη σχολή βλάσφημου χιούμορ, που έφτιαξε ο ίδιος μαζί με τον lauzeir, τον gottlieb, τον edika κ.α., να κυλιέται στα σκατά. Ο πρόεδρος τραπεζίτης μακρόν τιμά το ζε σουις σαρλί, με τιμές που αξίζουν σε κάθε κωλογλείφτη: τα χλευαστικά του σκίτσα παίρνουν επιτέλους τη θέση που δικαιούνται. Γίνονται και επίσημα φθηνή προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού. Και το σαρλί, αυτή η βρωμερή κολυμπήθρα σκατών, του το ανταποδίδει: το προχθεσινό του πρωτοσέλιδο σατιρίζει, χαζά και χυδαία, γιατί μέχρι εκεί φθάνει το χιούμορ τέτοιων βοθρολυμάτων σαν του λόγου τους, τον ερντογάν.

Πρασινος Καρκινος

Επιστρέφοντας στην αθήνα προχθές, μια έντονη δυσωδία καμένου πλαστικού με ανάγκασε να κλείσω το παράθυρο του αυτοκινήτου . Μου πήρε λίγα λεπτά να συνειδητοποιήσω ότι λογικά προέρχεται απο την πυρκαγιά στο εργοστάσιο ανακύκλωσης. Μια βδομάδα μετά και μυρίζει έτσι, χειρότερα και από τον βόλο τις νύχτες. Ένα τοξικό σύννεφο, όχι μόνο καρκίνου και αναπνευστικών, αλλά και απελπισίας. Η παγερή για τα σωθικά αίσθηση πως είσαι υπήκοος ανάλγητων και βαθιά κακόψυχων αρχόντων, καταδικασμένος να αναπνέεις ό,τι σκατά παράξει η ιδεολογία τους, η αέναη ανάπτυξη του κέρδους. Οι λιγοστοί υπήκοοι που φορούσαν το χουντόπανο στους δρόμους, εν είδει προστασίας, το έκαναν για λάθος λόγους. Ένα τοξικό μίασμα διοξινών κατακάθεται στα πνευμόνια του μισού πληθυσμού της ελλάδας και δεν κουνιέται φύλλο. Καμία αντίδραση. Καμία διαμαρτυρία. Σιτ χάππενς φάση.

ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΙΝΤΛ

Ας υποθέσουμε ότι κάποιος, ο κος τάκης ας πούμε, έχοντας πρωτίστως αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα καταπιεί ολάκερη την προπαγάνδα περί κλιματικής αλλαγής και πράσινης, εταιρικά υπεύθυνης, ανάπτυξης, θελήσει εξίσου υπεύθυνες απαντήσεις για να καθησυχάσει την ολοένα και αυξανόμενη ανησυχία του για την ισοπέδωση των βουνών απο τη λαίλαπα των ανεμογεννητριών. Τι πιο φυσικό για τον τάκη αυτόν, απο το να απευθυνθεί στους πλέον θεσμοθετημένους αρμόδιους για την προστασία του περιβάλλοντος, οργανώσεις δηλαδή με κύρος και πολυετή παρουσία, όπως η wwf και η greenpeace; Μια πρόχειρη δαδικτυακή αναζήτηση με τα λήμματα, συγνώμμη λύματα, “wwf” και “ανεμογεννήτριες” θα οδηγήσει τον ευσυνείδητο κο τάκη, σ΄αυτή εδώ την ανάρτηση.

τα αρπακτικά πουλιά και τα αιολικά πάρκα στη θράκη

Κάπου εδώ η αξιοζήλευτη ικανότητα του κου τάκη να καταπίνει προπαγάνδα και ψέμματα και να εμπιστεύεται τους θεσμούς, θα δεχόταν ένα ισχυρό πλήγμα. Ακόμα και το πιο σκληραγωγημένο στομάχι, εκπαιδευμένο να χωνεύει, με ελάχιστη μάλιστα γαστρική όχληση, δελτία του σκάι και κείμενα του πρετεντέρη, θα συστρεφόταν αγανακτισμένο απο αυτή τη βδελυγμία. Σε κάθε πραγματικά ευνομούμενο, δημοκρατικό κράτος, ένα τέτοιο κείμενο θα έπρεπε να επιφέρει αυστηρότατες ποινές, τόσο στους συντάκτες του, όσο και σε ολόκληρη την οργάνωση, για κακόβουλη και χυδαία υποτίμηση της νοημοσύνης των αναγνωστών. Τα ψεμματά του σερβίρονται χωρίς την παραμικρή προσπάθεια καλλωπισμού: διακατέχεται απο την πονηριά σκύλου, που ενώ έχει φάει όλο το γλυκό απο το τραπέζι, κοιτάζει αθώα το αγανακτισμένο δίποδο, γλείφοντας ακόμη τη σαντιγύ απο τη μουσούδα του.

Ο φυσικος κοσμος στα χρονια του νεοφιλελευθερισμου

Δεν είχα την πρωτύτερη τύχη να επισκεφτώ τον ιστότοπο του liberal.gr. Κακώς ίσως, αφού όπως ανακάλυψα προσφάτως, περιέχει σπαρταριστά διαμαντάκια, σε μορφή τίτλων όπως ¨Η Ευρώπη ζωογόνος πηγή ελευθερίας και αναπτύξεως της Αφρικής” (γάμησε αυτό) ή, το όχι και τόσο εμπνευσμένο,”Θα ανεχτείτε κι άλλο την τρομοκρατία των συνδικαλιστών;”.  Αλλά ένα μήνυμα με παρέπεμψε σ΄αυτό εδώ το άρθρο στον εν λόγω ιστότοπο.

Το διάβασα και έπεσα σε μια κατάσταση μεταξύ αποπληξίας και σαμανιστικου τρανς. Άρχισα να πληκτρολογώ μανιασμένα, πιθανότατα ψελλίζοντας ασυναρτησίες, ενδιαμέσω αφρών απο το στόμα και μουγκρητών. Ή ίσως και όχι, να΄ταν σιωπηλά και λυσσασμένα. Δε γνωρίζω.

Αυτό που γνωρίζω είναι

α. μιλάμε για λέρες, κυριολεκτικά

β. μισή ώρα μετά είχα γραμμένη αυτή την κατάθεση ψυχής εν είδει απάντησης.

Την παραθέτω.

Αγαπητέ κύριε Καμπουράκη

Το άθρο σας “Μουγκρίζουν τα Άγραφα …” ήταν πραγματικά συγκινητικό. Ιδίως ή προσπαθειά σας να υιοθετήσετε ένα “λαικό” προφίλ, ενός ανθρώπου που μιλά την καθημερινή γλώσσα και αντιπροσωπεύει τον κοινό νου. Αν ήμουν εργοδότης σας, θα σας πλήρωνα δεόντως. Αλλά δεν είμαι. Δε μπορώ οπότε παρά να συγκινούμαι. Κάτι είναι και αυτό. Μόνο που στην προσπαθειά σας να μιλήσετε έξω απο τα δόντια, σας ξέφυγαν διάφορα. Σαν βροντερά αέρια, που κάποιος τα καμουφλάρει ανεπιτυχώς, βήχοντας.

ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΑΜΗΣΩ ΤΗ ΓΚΡΕΤΑ ΤΟΥΡΝΜΠΕΡΓΚ

Αυτή η φράση έχει κολλήσει απο το πρωί στον εγκεφαλό μου, σαν επενδυτής σε κρατικές επιδοτήσεις. Σαν τις μύγες στα σκατά, σαν τον πρεζάκια μπροστά στο σακκουλάκι με τη σκόνη. Και αναρωτιέμαι γιατί. Ο κρετινισμός που ξερνάνε αφειδώς τα μήντια σχετικά με τη μικρή διαφημίστρια, σε κάνει να θες να ξεράσεις. Να φουλάρεις το αμάξι σου και να περάσεις την υπόλοιπη μέρασου γκαζώνοντας ασκόπως στο ρελαντί, να φοκώσεις τον κάδο ανακύκλωσης, να περάσεις το απογευμά σου ταίζοντας τη θάλασσα καλαμάκια και πλαστικά μιας χρήσης. Όχι να γαμήσεις. Πόσο μάλλον μηντιακά γκόλεμ.

Ίσως να είναι η μπαλλαρντική επιρροή, η γκρέτα στη θέση του ρήγκαν, που αναδύεται απο τα έγκατα του υποσυνείδητου, με την πρόσφατη τουριστική τραγωδία. Δεκάδες χιλιάδες τουριστών παγιδευμένοι στις ολ ινκλούσιβ κολάσεις, σενάριο εξόχως μπαλλαρντικό. Δε γίνεται να μη φαντασιωθεί κάποιος ορδές ρακένδυτων τουριστών να λυμαίνονται ερειπωμένα τουριστικά θέρετρα και ομάδες χωριατών, οργανωμένους σε αυτοσχέδιες πολιτοφυλακές, να τους εξοντώνουν με αγροτικά ναβάρα 4χ4. Ή μισθωμένα πλεούμενα γεμάτα εγγλέζους με χανγκόβερ και χαβανέζικα πουκαμισάκια, να βυθίζονται αύτανδρα απο το λιμενικό και τη φρόντεξ. Χοτσποτ μέσα στα σκατά και τη λάσπη, γεμάτα απο αγανακτισμένους μεσήλικες γερμανούς, που κουνάνε μάταια το δακτυλό τους πίσω απο συρματοπλέγματα. Σκατόψυχους δήμαρχους νησιών, να διαμαρτύρονται για την έλλειψη υποδομών, δελτία ειδήσεων για το τουριστικό δράμα, ταξιδιωτικοί πράκτορες με μηντιακό προφιλ δουλέμπορου, υπόγειες συμφωνίες της ΕΕ με τη λιβύη, όταν ξεμπερδέψει με την εξόντωση των αφρικανών μεταναστών, μήπως θα μπορούσε να αναλάβει μερικές χιλιάδες τουρίστες; Νεκρά τουριστάκια να ξεβράζονται στις ακτές προκαλώντας το κοινό αίσθημα.

Ή ίσως να πρόκειται για μια υποσυνείδητη προβολή, μια πύκνωση στο πρόσωπο της ανήλικης ζηλώτριας όλης της σιχαμερής υποκρισίας και εξαπάτησης, που, πίσω απο ονόματα όπως πράσινη ανάπτυξη ή κυκλική οικονομία, επιχειρεί να μετατρέψει ολάκερο τον πλανήτη σε εργοτάξιο, με πρόσχημα ότι θα τον σώσει. Ίσως στο αντιπαθές της πρόσωπο, να καθρεφτίζονται οι ανεμογεννήτριες που θα ισοπεδώσουν δάση και βουνά, οι γεννετικά τροποποιημένοι σπόροι των πράσινων βιο-εταιρειών που θα μειώσουν το αποτύπωμα άνθρακα των φυτών και οι τόννοι μπετού με τους οποίους θα μπαζώσουν κάθε έρημο ποταμάκι και ρυάκι οι ντόπιοι και ξένοι χωματουργοί, στο όνομα του σταθερού κλίματος. Αλλά και πάλι, γιατί να μην εύχεσαι κάτι πιο ρεαλιστικό, οικολογικό, ηθικό και δίκαιο, όπως να την καταβροχθίσει μια πολική αρκούδα πχ;

Μένω με την αποτρόπαια υποψία, που όσο και να την καταπιέζω, επιμένει να μου ταράζει τα ψήγματα αυτοεκτίμισης που μου έχουν απομείνει. Μήπως θέλω στα αλήθεια να τη γαμήσω;

Ζω μια κόλαση.

ΟΙ ΥΔΑΤΙΝΕΣ ΡΟΕΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥΣ

 

Για κάθε σοβαρό επενδυτή η ελεύθερη ροή του νερού είναι ένας παραλογισμός. Ένα ποτάμι που κυλά χαρούμενο προς μια βάθρα, η πηγή στα βουνά που ξεχύνεται προς το δάσος, η ανάβρα στην οποία ξεδιαψάνε άγρια ζώα, δεν είναι παρά ανεκμετάλλευτοι πόροι, χαμένα κέρδη. Σα να πετάς λεφτά στο γκρεμό. Άλλωστε τα νερά ανήκουν σε όλους, δηλαδή σε κανένα. Είναι κατάσταση αυτή;

Η υπολογιστική, χυδαία ματιά τους, αγανακτεί, καθώς υπολογίζει σε κυβικά και διαφόρων διατομών σωλήνες τα χαμένα κέρδη παραγωγής ενέργειας, εμφιαλωμένου νερού και βιομηχανικών αναγκών.